Ali Cihan Kayalıoğlu’nun ikinci kişisel sergisi olan Diyalog, 23 Temmuz’a kadar Sevil Dolmacı Art Gallery’de görülebilir. Sanatçının tamamı serbest elle şekillendirme yöntemi ile üretilen eserleri, seramik ile epoksiyi büyük bir ustalıkla bir araya getiriyor. Sergideki eserler, sanatçının 2020 ile 2022 arasında yaptığı çalışmalardan oluşuyor.
Oldum olası kendi düşün dünyamda diyalog kavramı, simetrinin mümkün olduğu anları ifade eder. İletişimin coğrafya olduğu bir sahada diyalog, her nidanın kendi akisine gebe olduğu bir mağara gibidir zihnimde. Aslında böyle düşününce pek çok şey yerli yerine oturmuş oluyor. İletişimin asimetrik olduğu monologların, buyurganlıkların ve bu şekilde gelişen kısır tartışmaların yapısallığı diyaloğa sirayet edince yaşanan sağlıksız ve boğuk süreç simetrinin kıymetini gözler önüne sermeye yetiyor. Hazır diyaloğun zihnimizdeki resmine girmişken Ali Cihan Kayalıoğlu’nun sergisine, diyaloğun imkan verdiği üç bölüm halinde eğilebiliriz.
Malzemenin Kendi Zamanları İçindeki Diyaloğu
Ali Demirtaş, Akşam’da sergi özelinde sanatçı Ali Cihan Kayalıoğlu ile kısa bir röportaj gerçekleştirmiş. Bu söyleşide seramiğin bir disiplin olarak geleneksel-çağdaş ikileminin içinde nerede konumlandırılabileciği bahis konusu olmuş. Elbette seramik, malzemenin imkanı düşünüldüğünde zamansız bir karakter kazanıyor. Bu, teknik sürecin içindeki oldukça geleneksel metodların sanatçının zihin dünyasındaki yolculuğa ve tabii yapıp etmelerine ihtimal tanıyışı ile ilintili olarak da okunabilir.
Sanatçının, pek çok çağdaş seramik sanatçısı gibi malzemenin kendi tarihi içindeki diyaloga şans verişi ve malzemenin kendi ruhuna yönelik farkındalığı fazlasıyla kıymetli. Bu sayede Ali Cihan Kayalıoğlu’nun işlerinde eski ile yeni; verimsiz bir çatışma içerisinde değil, anlatıyı güçlendiren bir unsur olarak yer alıyor.
Sanatçının Kendi Zamanları İçindeki Diyaloğu
Aslına bakarsanız bu, sanatsal üretim düşünüldüğünde oldukça genelgeçer bir mesele olarak karşımıza çıkıyor. Sanatçının kendi üretim süreci içerisinde farklı üretim dönemleri arasında köprüler inşa edebilmesi, hem üslup hem de seyir serüveni açısından önemli bir yer tutuyor diyebiliriz.
Bu noktada Sevil Dolmacı Art Gallery’de gerçekleşen serginin sanatçının ikinci kişisel sergisi olduğunu hatırlatmakta fayda var. Fakat bu sergiye Kayalıoğlu’nun daha önceki işleriyle beraber baktığımızda gözle görülür bir farklılaşmanın yanı sıra malzemeye dokunuş ve anlatım biçimi açısından tabiri caizse bir üsluplaşmanın izlerine rahatlıkla rastlayabiliyoruz. Bu da diyalog sergisini, sanatçının sanatsal üretim macerasında dikkat edilmesi gereken bir yere konumlandırıyor.
Sanatçının Malzeme ile Diyaloğu
Kayalıoğlu, seramiğin doğal yapısının elle şekillendirmeye gösterdiği uyumun, seramikle bütünleşmesinin en büyük sebeplerinden biri olduğunu dile getiriyor. Sanatçının; malzeme ile kurduğu ilişkinin derinliğini açıklarken başat faktör olarak “temas” mefhumunu konumlandırması, öyle sanıyorum ki Kayalıoğlu’nun malzeme ile kurduğu diyaloğun tinselliğini açıklamaya yetiyor. Fakat sanatçının malzeme ile kurduğu ilişki tinsel bağlamda kalmıyor. Seramikte sabır, disiplin ve özverinin olmazsa olmaz olduğunu söyleyerek bu ilişkiye tabiri caizse fenomenolojik bir boyut daha kazandırıyor.
