Kuzguncuk’taki Dada’nın kurucusu Aslı Şekerci, ”vazgeçilen” mobilya ve objeleri hayata kazandırmanın ve insanların dekosistemlerinin bir parçası yapmayı amaçlayarak çıktığı antika yolculuğunda, sanatçılarla çocukların zengin hayal dünyası arasında köprüler kurarak yolculuğunu zenginleştiren çok yönlü bir kişi. Denizci olan babasının ve eviyle büyük aşk yaşayan annesinin yaşam alanına etkisi, çok zengin bir zevk olarak karşımıza çıkıyor. Geçmişin anılarına sahip çıkan ve onlara başka manalar yükleyen Aslı Şekerci’nin Tuzla’daki evinin her köşesi sürpriz buluşmalarla dolu. Keyifli okumalar…
Senin için ev ne ifade ediyor?
Fotoğraf: Burak Teoman
Bence ev, insanın kendisiyle baş başa kaldığı, kendisi olduğu yer. O nedenle çok özel. Ev, insanın en yalın, en öylesine ve belki de geliştirdiği yaşam dilinin en anlaşılır olduğu yer. Ev, “size” dair bir manifesto.
Küçüklüğünden beri kaç ev değiştirdin?
Ailemle yaşadığımız dönemde iki evimiz oldu, sonrasında öğrencilik yıllarında çokça ev değiştirdik. Evliliğimiz süresince ise bu dördüncü evimiz.
Fotoğraf: Burak Teoman
Yaşam alanlarının ruh dünyamızla, modumuzla ilişkisi hakkında ne düşünüyorsun?
Bence tam da birebir yansıması. Ruhu kalabalık olanın evi bayram yeri, dingin olanınki ise zen bahçesi oluyor. Hayatta size önemli gelen neyse evin işareti ve omurgasını da o oluşturuyor. Ben anılara müptelayım, onun için evim tanımadığım insanlara anı olmuş objelerle dolu. Seviyorum bu ortaklığa dair yol arkadaşlığını. O eşyaların hikâyelerini bulmayı, onları düşünmeyi ve hayal etmeyi.
Fotoğraf: Burak Teoman
Anne ve babanın eve bakışları nasıldı?
Babam denizci olduğu için hayatı tamamen yoldu. Onun evleri gemiler oldu hep. Annem tam bir ev çılgını. Duvar kağıdı yapar, badana yapar bir gecede dekorasyonu a’dan z’ye değiştirirdi. Eve dair kafa yormak, değiştirmek, evde iz bırakmak benim genlerimde var belki de…
Peki onları ifade eden mobilya, obje ya da bitkiler hangileri senin için?
Beyaz bir dolabım var, annem hediye etti. İçinde antika çikolata ve kahve ekipmanlarımızı tutuyoruz; o, annem.
Fotoğraf: Burak Teoman
Babam için biriktirdiğim bir yolcu gemisi sofra ekipmanları koleksiyonumuz var. Her parçası ile babamı ifade ediyor bana. Annem ve babamın bana kattıklarının vücut bulduğu eşyalar bunlar.
Fotoğraf: Burak Teoman
Renkler ve ışık konusunda ne düşünüyorsun?
Fotoğraf: Burak Teoman
Renk konusunda özgürlüğe çok inanıyorum, hiçbir favorim/saplantım yok. Dekorasyona dair planlarımın hep bir mayalanma süresi olur. Küçücük bir parçadan koca bir mekanı düşlemeye başlarım. Her mekân kendi rengini çağırır bence; onu duymak önemli. Zamanı gelince her şey yerli yerine oturuverir. Işık ise hayatın ta kendisi. Gün ışığının oyunlarını da aydınlatmayla mekânın ruhunu değiştirmeyi de çok seviyorum.
Bitkiler ve çiçekler senin için ne ifade ediyor?
Fotoğraf: Burak Teoman
Yeşil bitki bakamıyorum ben. Ancak taze çiçek hayatımın zevki diyebilirim. Çok severim, araştırırım, öğrenirim. Kendi kendimin çiçekçisiyim. Çok güvendiğim hocalarım da var. Her ne kadar ev içinde yeşil bitki bakamasam da bahçeyi çok önemserim. Tüm evlerimizde kocaman bahçelerimiz var. Şimdi de yeşillikler içinde bir çiftlik projesi üzerinde çalışıyoruz.
Asla ayrılamam dediğin bir mobilyan var mı?
Fotoğraf: Burak Teoman
Mobilya olarak yok. Ben eşyadan vazgeçmenin, vakti gelince vedalaşmanın önemine çok inanıyorum. Sonuçta işim de birilerinin vazgeçtiği eşyaları toplamak, dolayısıyla ben de vazgeçebiliyor olmalıyım ki eşya kendi hikâyesine devam etsin. Ancak birkaç parça var vazgeçemediğim: Meryem Ana figürü inanç olarak bana çok güçlü gelir hep; bir koleksiyonum var. Onlardan ayrılmak istemem. Bir de sanat işlerim var. Onları da bırakmam herhalde.
Evinde her gördüğünde iyi ki almışım, iyi ki yapmışım dediğin ne var?
Fotoğraf: Burak Teoman
Evimize sonradan eklediğimiz kış bahçemiz “iyi ki”miz. Bizim için evimizin kalbi. Piyanom bana hep çok mutluluk veriyor. Şimdi kızım çalıyor mesela, bana da annemin armağanı.
Fotoğraf: Burak Teoman
Merdivenimizde asılı tramvay tabelalarımızı görünce gülümsüyorum hep. Kristal merdiven başı Trabzan topuzları, elektriksiz buzdolapları… Böyle uzar gider.
Fotoğraf: Burak Teoman
Evine baktığında atamadığın, satamadığın ve onunla ne yapacağını bilemediğin mobilya ya da aksesuarların var mı?
Yok, dediğim gibi her eşyanın kendi yolu var, benim işim de o yolları bulmalarını sağlamak! Böyle bir eşyam olmadığı gibi bir sürü de başkalarının artığı olan ve benim çok sevdiğim eşyalarımız var, bu da beni çok mutlu ediyor.
Evinin dekorasyonu mu yoksa kendi giyim kuşamın mı ağır basıyor?
Fotoğraf: Burak Teoman
Zor soru! Ama öncelik sıralamam yok diyebilirim. Kimin daha güzel olmaya ihtiyacı varsa güzel olma hakkını ona veriyorum!
