Güncelleme Tarihi: 16 Haziran 2020
Bertolt Brecht’in en çarpıcı sözlerinden biridir “Önce ekmek sonra ahlak gelir.” İnsan en temel ihtiyaçlarını karşılayamadan kendini gerçekleştiremiyor maalesef. Karnı açken, güneşi göremiyorken, sıcak ve güvenli bir evden yoksun, eğitim ise ulaşılmaz bir halde iken orada ahlaktan bahsetmek gerçekten güçleşiyor.
Fakir ama gururlu, fakir ama şükreden kesim artık fakir ve hakir görülmekten yorgun ve dizginlenemeyen bir öfke içinde.
Artık en üstten en alta herkesin hayatı sosyal medya ile gözler önünde… Bu da hakir görülen fakirin bir yerden sonra sorgulamasına sebep veriyor. Bonj Jo Ho tarafından yazılan ve yönetilen Parazit filmiyle; Güney Kore’nin en alt ve en üst kesiminden iki ailenin hayatına tanıklık ediyoruz. Yarı bodrum katında oldukça sefil bir hayat yaşayan Kim ailesinin üst tabakadan Park ailesinin içine sızmasıyla hikaye başlıyor.
Oldukça sürükleyici ve güçlü bir hikayesi var. Sadece iki mekanda geçen bu film iki saat boyunca kendini merakla izlettiriyor. Filmin her kadrajı, hatta en sefil sahnelerin dahi kadrajları fotoğraf karesi gibi.
Aşağılara indikçe artan sefalet, yukarı çıktıkça yerini akıl almaz bir zenginliğe bırakıyor. Korona virüsünün tüm dünyaya sızıp hayatlarımızı alt üst ettiği bu zamanlarda Parazit de çok daha büyük ve tehlikeli bir salgın hastalığa dikkat çekiyor: Kapitalizm. Ve onunla birlikte gelen adaletsizlik, açlık, sefillik, ahlaksızlık. Ben filmi çok beğendim.
Senaryosu, rejisi ve oyunculuklarıyla oldukça başarılı bir film. Güzel bir film izlemek isteyenlere tavsiye ederim.
