Güncelleme Tarihi: 18 Ağustos 2023
Hayatın her alanında gerçeklik ve algı birbirine karışalı çok oldu. İnsanların dilinde bir sosyal medya… Buna bağlı olarak sosyal medya dışında yaşananlar için ‘’gerçek hayatta’’ olsa şöyle yapardım gibi ifadeler vardı. Di’li geçmiş zaman ile yazıyorum ama bunlar hala var. Olmaya da devam edecek.
Ama özellikle bu süreçten, kendi gerçekliği üzerine bir yaşamı inşa edenler kazançlı çıkacak.
Geçen akşam Fransız modacı Jacquemus’un hesabında paylaştığı fotoğraflardan bahsetmek istiyorum.
Hani tüm modacıların bir hedef kitlesi vardır… Bir de şu yaş ila şu yaş aralığında, şehirli, kendine güvenen, seyahat etmeyi seven gibi de hedef kitle tanımlamaları…
Tüm tasarımcılar markaların ve koleksiyonların etrafına ördükleri hikayeler üzerinden bu kadınlara ya da erkeklere seslenirler.
Dergilerdeki süper havalı, iddialı çekimlerde de, markanın reklam kampanyasında da bu esaslar göz önüne alınır.
Özellikle son 20 yılda sadece prototip kadınların markaların görsel anlatımında yer alıyor olmasından doğan tepkilere yönelik tüm markalar kadın profillerini genişlettiler.
Moda dünyası normlarına göre daha kısa, daha kilolu, cildinde pürüzler olan hatta selüliti olan kadınları görmeye başladık. 70, 80 yaş üzeri birçok kadın genç mankenlerin reklam kampanyalarını ellerinden aldı.
Buraya kadar harika. Benim de çok etkilendiğim, hoşuma giden işler oldu, hatta bunları yazdım çizdim. Ama bunlar yine de, iletişimci kimliğimin bir defosu olarak, aklımın bir çekmecesinde, profesyonel elden çıkmış ve stratejisi çok düşünülmüş işler kategorisinde duruyordu.
Özet olarak tüm markaların, dergilerin söylemi, eylemi gerçek kadınlara ulaşmakta buluşuyordu.
İşte geçen akşam ne zamandır hissetmediğim bir şey hissettim. Jacquemus, 2020 koleksiyonunu büyük annesi üzerinde, Güney Fransa’daki çiftlik evinin bahçesinde çekmiş.
Bu arada Fransa’nın güneyinde çiftlik demişken, sakın gösterişli bir malikane beklemeyin. Son derece sıradan bir taşra evi. Bahçesinde eşeklerin olduğu, sebzeler meyveler yetişen, komşuların çat kapı gelebileceği özgürlükte bir doğa parçası.
Kareler muhteşem, photoshop yok. Mükemmellik yok, fonda bu anlattığım doğada gördüğümüz sadece gerçek ve mutlu bir kadın var.
Kendi yüzünde de, giydiği elbise de kırışıklar olan bu kadın, gerçek bir kadın ve bir büyük anne.
Jacquemus’un da bana göre en büyük başarısı, kendi dünyası olması. Profesyonel bir şekilde değil, içinden geldiği gibi yaptığı işi hayatının bir iz düşümü gibi görmesi. Sanat ve yaratıcılıksa eğer konu, adamın yaşadığı ve yaptığı birbirini tutuyor.
Uzun lafın kısası, markanızın ya da sizin bir hikayeniz olmalı ok. Ama kurgu ve gerçek hikayelerin arasındaki farkları böyle dönemlerde çok daha iyi görebiliyoruz.
Ben bu gerçekliği seviyorum. Algılarımızın ayarlarıyla oynamayan, kendi oyun bahçesinde oynayan çocuklar gibi doğal ve çarpıcı işleri de umutla ve keyifle izliyorum.
